در گزارش منتشر شده توسط مرکز پژوهش های مجلس آمده است:
در این گزارش سعی شد ابتدا با تعریف مفهوم حکمرانی انرژی و سؤالات اساسی آن، مسئله انرژی کشور و نه صرفاً تأسیس یک وزارتخانه انرژی در حکمرانی لحاظ شود، سپس وضعیت حکمرانی انرژی ایران و ریشه مشکلات آن بیان شد. پنج مشکل اصلی حکمرانی انرژی: پارادایم غلط وابستگی دولتها به نفت، تداخل تصدیگری و حکمرانی، نبود سیاست جامع در بخشهای مختلف انرژی، نبود منابع اطلاعاتی کافی برای تصمیمگیری سیاستگذار و عدم بهرهگیری از مجموعههای سیاست ساز بهاختصار شرح داده شد.
در کشور ایران، نفت و گاز همواره ابزاری برای کسب مشروعیت سیاسی و اجتماعی دولتها بوده است و تا زمانی که این نگاه به نفت و گاز یا به عبارتی پارادایم انرژی در کشور وجود دارد تأسیس وزارت انرژی کمک چندانی به رفع مشکلات این صنعت را نخواهد کرد. لذا برای آنکه وزارت انرژی عملکرد مناسبی داشته باشد باید پارادایم فعلی وابستگی دولت به درآمدهای نفتی تغییر کند.
پسازآن، مزایای تأسیس وزارت انرژی در راستای داشتن سیاستگذار و تنظیمگر واحد و کارآمد انرژی و تبیین برنامهها و سیاستهای انرژی بیان شد. میتوان به افزایش بهرهوری در عرضه انرژی و تولید برق در نیروگاهها، افزایش قدرت مالی و فنی وزارت نفت فعلی و تمرکز در برنامهریزی و سیاستگذاری انرژی اشاره کرد. سپس با توجه به شرایط فعلی نظام حکمرانی انرژی ایران، الزامات تشکیل وزارت انرژی شرح داده شد. این الزامات بهاختصار: جدایی حاکمیت از تصدیگری در بخش انرژی، ایجاد توانایی سیاستگذاری و تنظیم گری در وزارت خانه نفت و نیرو، تشکیل سامانههای اطلاعاتی جامع در بخش انرژی و حل بحران فعلی بدهیهای سنگین و عدم سرمایهگذاری در وزارت نیرو است.
در پایان، میتوان اینگونه نتیجه گرفت که تغییرات شکلی و ساختاری در نظام حکمرانی انرژی بهتنهایی موجب بهبود شرایط فعلی نخواهد شد. بلکه با توجه به نگاه تصدیگری دولت به بخش انرژی و وابستگی به درآمدهای نفتی، مقدمات ایجاد وزارت انرژی باید فراهم شود. حکمرانی انرژی ایران نیازمند تغییرات لازم بهصورت یکپارچه و عمیق در بخشهای مختلف پارادایمها، اهداف، برنامهها، ساختارها، کارکردها و ابزارهای سیاستی است. لذا، ارائه پیشنهادهای اجرایی و گامهای اصلاحی شرایط فعلی حکمرانی انرژی ایران که مقدمات تأسیس وزارت انرژی را نیز فراهم خواهد کرد در گزارش دیگری ارائه خواهد شد.
نظرات تکمیلی در این زمینه، ارائه شده است.