تخصیص بهینه گاز به زیربخش‌های مختلف مصرف با رویکرد اقتصاد مقاومتی

گاز طبیعی به‏‌عنوان یکی از حامل‏های انرژی، از لحاظ ملی و بین‌المللی اهمیت زیادی دارد. از این‏رو تخصیص بهینه آن به بخش‏های مختلف یکی از مهم‌ترین مسائل اقتصادی به ویژه در رویکرد اقتصاد مقاومتی می­باشد. هدف پژوهش حاضر نیز بررسی موضوع تخصیص بهینه گاز طبیعی به بخش‏های مختلف با توجه به سیاست‏های اقتصاد مقاومتی است. در این پژوهش ابتدا به کمک مطالعات کتابخانه­ای و مصاحبه با خبرگان صنعت نفت و گاز، شاخص­های مطرح برای اولویت­بندی تخصیص به بخش‏های مختلف شناسایی و سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه و روش آنتروپی، اهمیت شاخص­های مطرح و ارزش کمی شاخص­های مهم برای اولویت­بندی تخصیص گاز از منظر خبرگان تعیین شد. حجم نمونه براساس روش کوکران، ۶۲ نفر مشخص گردید. روش تجزیه و تحلیل داده‌ها آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t) با استفاده از نرم‌افزار Spss22 می‏باشد. در ادامه با استفاده از تکنیک تصمیم‌گیری چند شاخصه TOPSIS بخش‏های مختلف اولویت‏بندی موزون و به کمک تکنیک تصمیم‏گیری چند هدفه و اطلاعات موجود سهم بهینه بخش‏های مختلف از منابع محدود گاز مشخص گردیده است.
مطابق نتایج به دست آمده شاخص‌ ارزش­افزوده، مهم‏ترین شاخص و تنوع­سازی سبد انرژی، اشتغالزایی، الزامات استراتژیک، امنیت انرژی و شاخص عدالت اجتماعی به ترتیب دومین تا ششمین شاخص مهم برای اولویت­بندی بخش‏های مختلف می­باشد. تخصیص بهینه گاز به صادرات دارای رتبۀ اول و بخش تزریق به میادین نفتی در رتبه دوم و دیگر بخش‌ها شامل پتروشیمی، صنعت، نیروگاه و بخش خانگی وتجاری به ترتیب دارای رتبه سوم تا ششم می باشند.
طبقه بندی JEL: O13, C61, C53, D61, D81, Z00 , Q41
کلید واژه‌‏ها: تخصیص گاز، اقتصاد مقاومتی، شاخص‌، اولویت‌بندی، مدل‏های تصمیم‌گیری چند شاخصه، GP

دسترسی به مقاله از طریق پیوند زیر:

link

لطفا نظرات تکمیلی تان را درباره محتوای این مقاله با ما در میان بگذارید.