مطالعات سیاستی نفت و گاز- حقوق، اقتصاد و مدیریت قراردادهای بین المللی نفت و گاز International Contracts Management Studies
یکی از سرچشمه‌های مهم تولید گازهای گلخانه‌ای در ایران، سوزاندن گازهای همراه نفت است که زیان‌های اقتصادی و مشکلات محیط‌زیستی مختلفی به همراه دارد. در این پژوهش زوایای مختلف آسیب گاز مشعل بر محیط‌زیست بررسی و تا حدی که اطلاعات در دسترس اجازه می‌دهد، جایگاه و وضعیت ایران نیز در مواجهه با این معضل تبیین می‌شود. همچنین، برای برآورد میزان انتشار گازهای آلاینده و گلخانه‌ای به نتایج یک روش‌شناسی دقیق اشاره شده که براساس اطلاعات ماهواره‌ای از حجم گاز مشعل در مناطق نفت‌خیز ایران محاسبه شده است. نتایج حاکی از آن است که سالیانه حدود ۵۳ میلیون تن دی‌اکسید کربن از طریق گاز مشعل در ایران منتشر می‌شود. این در حالی است که ایران براساس توافق‌نامۀ پاریس (COP21) به کاهش ۴ الی ۸ درصدی گازهای گلخانه‌ای متعهد است و این ایجاب می‌کند که در کشور برای نیل به این هدف با کمترین هزینه سیاستگذاری صحیحی وجود داشته باشد. ازآنجاکه گاز مشعل به‌تنهایی حدود ۷٫۴ درصد از میزان انتشار دی‌اکسید کربن کشور را به خود اختصاص داده است و حذف آن تقریباً تمام تعهدات غیرمشروط کشور را نیز در معاهدۀ پاریس پوشش می‌دهد، می‌توان از ظرفیت‌های معاهدۀ پاریس برای رفع این مشکل بهرۀ مناسبی گرفت.
این مقاله در شماره ۲۷ نشریه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی منتشر شده است.
