مطالعات سیاستی نفت و گاز- حقوق، اقتصاد و مدیریت قراردادهای بین المللی نفت و گاز International Contracts Management Studies
انتقال فناوری به عنوان یکی از پارادایم‌های عصر جدید، فرایندی است که به کشورهای در حال توسعه جهت بهره‌برداری بهینه از منابعشان در اجرای پروژه‌ها کمک می‌کند، دستیابی به موفقیت در رقابت با سایر کشورها را تسهیل و امکان توسعه اقتصادی و رشد کشورهای کم‌تر توسعه‌یافته از نظر تکنولوژیکی را فراهم می‌کند. بنابراین هدف از این پژوهش تعیین استراتژی انتقال فناوری در صنایع بالادستی نفت (توسعه میادین نفتی) جمهوری اسلامی ایران با استفاده از مدل اثربخشی مشروط انتقال فناوری در نظر گرفته شد. بدین منظور، به بررسی دیدگاه‌ها و نگرش‌های ۳۰ نفر از مدیران و کارشناسان خبره حوزه انتقال فناوری شامل عوامل انتقال فناوری در توسعه میادین نفتی کشور پرداخته شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های رگرسیون و فریدمن استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که از میان عوامل انتقال فناوری در توسعه میادین نفتی موضوع انتقال در بالاترین اولویت قرار دارد که از بین زیرمعیارهای آن دانش علمی و فناوری فیزیکی بیشترین اولویت را دارد. در ارزیابی فناوری موجود در شرکت استفاده از ماشین‌آلات و تجهیزات با دقت بالا بیشترین درصد و استفاده از تکنیک‌های برنامه‌ریزی و هماهنگی تولید، کپی‌سازی تجهیزات و قطعات مورد نیاز و همچنین امکان اعمال تغییرات طراحی جهت استفاده بهینه از موارد موجود در پایین‌ترین سطح قرار‌دارند.
این مقاله به قلم محمد طالقانی، اسماعیل ملک اخلاق و مهران مهدی زاده در نشریه توسعه تکنولوژی صنعتی منتشر شده است.
