با مروری بر تاریخچه نفت و بازارهای آن، میتوان مشاهده کرد که تا قبل از تحولات نفتی دهه 1970 که منجر به استقلال کشورهای میزبان نفت شد، بازار نفت تقریبا توسط شرکتهای بزرگ نفتی مدیریت میشد، و همین امر منجر به ایجاد «قراردادهای مدتدار ثابت» – (Fixed Term) شده بود، که البته تا زمانی که قیمت نفت از ثبات کافی برخوردار بود، چنین الگویی ثمربخش بود، ولی نوسانپذیری قیمتها سبب شد که این الگو نیز چندان کارآمد نباشد. به عبارت دیگر به دلیل حجم بزرگ نفتی در معاملات، تغییرات اندک (اعم از افزایش یا کاهش)، موجب تغییر شدید قیمت کل کالا میشد، لذا اصطلاحا، زمینه ریسک شدید را فراهم میساخت. لذا، برای مقابله و یا مدیریت این ریسک، چندین پدیده رخ داد:
1- ظهور بازارهای تحویل فوری یا اسپات- Spot Markets. (برای اطلاعات بیشتر روی پیوند کلیک کنید.)
2- ظهور بازارهای آتیها که زمینه پوشش ریسک را فراهم میکرد- Future Markets.
3- ظهور سفتهبازان(Speculators) که مبتنی بر روابط آربیتراژی(Arbitrage) به سود کلان دست مییافتند. هر چند که در معرض زیانهای سنگین نیز هستند.
در بخشهای بعد، به توضیح هر یک از این دسته خواهیم پرداخت.
]]>