بررسی آثار مکانیسم قیمت‌گذاری گاز غنی بر دریافتی طرفین در قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی

قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی به کنسرسیومی از شرکت‌های توتال فرانسه با سهم ۵۰٫۱ درصد، CNPC چین با ۳۰ درصد و شرکت پتروپارس ایران با ۱۹٫۹ درصد در تیرماه سال ۱۳۹۶ واگذار گردید. در این پژوهش با طراحی مدلی جامع و دقیق، تمامی ابعاد پروژه اعم از ملاحظات فنی، پروفایل تولید، قیمت گاز، هزینه‌های پروژه، درآمدهای پروژه و مدنظر قرار دادن مؤلفه‌های مالی و اقتصادی قرارداد توسعه میدان و سایر موارد به‌صورت پویا، قرارداد مذکور مورد ارزیابی اقتصادی و مالی قرار گرفته است و درنهایت با توجه به نتایج به‌دست‌آمده پیشنهادات اجرایی جهت بهبود رژیم مالی قرارداد ارائه شده است. طبق نتایج به‌دست‌آمده رژیم مالی این قرارداد اصطلاحاً بازگشتی یا رگرسیو است و افزایش یا کاهش درآمد میدان تأثیری بر سودآوری پیمانکار ندارد. مهم‌ترین ایراد وارد بر این قرارداد، نحوه قیمت‌گذاری گاز تولیدی است که باعث ایجاد قیمت کاذب و به دنبال آن سودآوری کاذب پروژه و پایین جلوه دادن دریافتی پیمانکار و ایجاد تعهد ضمنی برای بازپرداخت مطالبات پیمانکار از محل عواید سایر میادین هیدروکربوری کشور در صورت کاهش قیمت نفت و میعانات گازی، می‌گردد. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که در قیمت گذاری گاز غنی، در صورت اعمال قیمت واقع بینانه برای گاز تولیدی، دریافتی پیمانکار خارجی در حالت تنزیل شده، از ۶ درصد به ۲۷ درصد افزایش یافته و در طرف مقابل دریافتی دولت نیز از ۹۲ درصد به ۶۷ درصد کاهش خواهد یافت.

Analysis of the effects of pricing mechanism of rich gas on the take of the parties in the development contract of phase 11 of South Pars