۱ گروه مدیریت صنعتی، دانشکده معارف اسلامی و مدیریت، دانشگاه امام صادق، تهران، ایران.
۲ دانشجوی دکتری مدیریت قراردادهای بین المللی نفت و گاز، دانشکده معارف اسلامی و اقتصاد، دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران.
چکیده: تاکنون برنامههای توسعه از مناظر گوناگونی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با رویکرد کمی و کیفی به بررسی این برنامهها از منظر عدالت بیننسلی در بخش انرژی (با تاکید بر صنعت نفت و گاز) پرداختهاست.در این پژوهش پس از مطالعات کتابخانهای و مصاحبههای تخصصی، شاخصهایی برای تحقق عدالت بیننسلی در بخش انرژی طراحی گردید و توسط متخصصان این حوزه اعتبارسنجی شد و نهایتا این شاخصها با استفاده از روش تاپسیس (Topsis) رتبهبندی گردید. پس از آن در قالب گروه کانونی به مطالعه دقیق برنامههای توسعه و احصای بندهایی که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به عدالت بیننسلی در بخش انرژی با تاکید بر نفت و گاز اشاره داشتهاند اقدام شده است. اعتبارسنجی مجدد بندها و تطبیق آنها با اولویتهای بدست آمده مرحله دیگری از این پژوهش است.نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که برنامههای توسعه از منظر عدالت بیننسلی در بخش انرژی در طول برنامه اول تا ششم با رویکردها و اولویتهای متفاوتی به موضوع پرداختهاند و البته برنامه های متأخر، جامعیت بیشتری داشتهاند، مهمترین تفاوت در این سیر، اهمیت یافتن توجه به شیوه هزینه درآمدهای حاصل از منابع نفتی در برنامههای پایانی بودهاست. این مقاله در پایان نیز براساس شاخصهای احصایی و رتبهبندی نخبگانی، پیشنهاداتی برای برنامه هفتم توسعه از منظر عدالت بین نسلی، ارائه میدهد.
http://sspp.iranjournals.ir/article_251121_bb043a35d321cbb3046ddddf5a4f2fed.pdf