رژیم مالکیت خصوصی، زمینهای است که نمایانگر رویکرد متکامل افکار بشر است. مالکیت خصوصی بر منابع نفتی که در کمتر کشوری مورد توجه است، در ایالات متحدۀ امریکا، سرآمد سایر نظامهای مالکیت است. این سلطۀ نسبتاً همهجانبه، تأثیراتی را به دنبال داشته است. محور این مقاله، بررسی کم و کیف رابطۀ پذیرش مالکیت خصوصی با توسعۀ صنعت نفت با یک نگاه ساختاری به آن و با اجتناب از جهتگیریهای اقتصادی است. آشکارکردن چگونگی این رابطه، سهم بسزایی در شناخت ماهیت و ارزش این نظام دارد. پس از تشریح عنوان مالکیت خصوصی در بخش نخست، قسمت بعد به کشف عوامل مؤثر در توسعۀ میادین نفتی ایالات متحده بهمنزلۀ عناصری که در مفهوم مالکیت خصوصی پنهاناند اختصاص یافته است. سرانجام، به تحلیل آثاری از این نظام بر میادین نفتی پرداخته شد که سرمنشأ و زایندۀ آثار دیگری بودند. در این نگارش، از منظر سیستم حقوقی بهمنزلۀ یک خردهنظام به رابطۀ مالکیت خصوصی و توسعۀ میادین نفتی ایالات متحدۀ امریکا نگریستیم و دریافتیم که چتر حمایتگری که مالکیت خصوصی بر سر توسعۀ میادین نفتی ایالات متحدۀ امریکا افراشته است، چیزی جز روح حاکم بر نظام مالکیت خصوصی، که عبارت است از آزادی اندیشه و عمل، نیست.
مشخصات نویسندگان:
محمد ساردوئی نسب۱؛ سکینه رضایی احمدابادی ۲
۱دانشیار بخش تخصصی حقوق نفت، گاز و تجارت بین الملل، دانشکده حقوق، پردیس فارابی دانشگاه تهران
۲کارشناس ارشد حقوق نفت و گاز، پردیس فارابی دانشگاه تهران
این مقاله در شماره پاییز و زمستان ۱۳۹۶ نشریه حقوق انرژی منتشر شده است.