قرارداد یکپارچه سازی درخصوص منابع مشترک نفت و گاز: مفهوم و ماهیت

بهره‌برداری از منابع زیرزمینی مشترک از قبیل نفت و گاز که دارای ویژگی سیال بودن هستند، از مسائل مهم امروز است. زیرا فقدان ضابطه برای بهره‌برداری از این منابع نه‌تنها موجب مصرف بی‌رویه از منبع و رقابت ناسالم میان مالکین متعدد می‌گردد، بلکه اختلافاتی را میان ایشان پدید می‌آورد و لطمه‌های شدید فنی به منبع مشترک وارد می‌سازد. کشور ایران با توجه به برخورداری از منابع مشترک گسترده، از دیرباز با این چالش مواجه بوده و هست. یکی از راه‌های برون‌رفت از این مشکل، انعقاد قراردادهایی است که بتواند ضمن رعایت منافع مالکین مشترک، بهره‌برداری بهینه از منبع را نیز تأمین کرده و از آسیب جدی به محیط‌زیست جلوگیری نماید. قرارداد یکپارچه‌سازی از این دسته قراردادهاست که البته در نظام حقوقی ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این جستار با روشی توصیفی تحلیلی، به تبیین مفهوم این نوع قرارداد و نیز واکاوی ماهیت حقوقی آن در نظام حقوقی ایران پرداخته است.

این مقاله توسط خانم زهرا کیمیایی نالکیاشری، و آقایان سید محمد مهدی قبولی درافشان و سعید محسنی در شماره ۱۴۱ نشریه اکتشاف و تولید منتشر شده است