قرارداد ائتلاف استراتژیک در حقوق تجارت بین‌الملل با تأکید بر صنعت نفت و گاز

نگاهی اجمالی به عرصۀ صنعت نفت و گاز نشان می­دهد که شرکت­های نفتی رفته­رفته به سمت همکاری­های درازمدت گام برمی­دارند. ائتلاف استراتژیک هم یکی از مهم­ترین بسترهای اینگونه همکاری­ها به شمار می­رود. اگرچه به طور پیوسته بر شمار و اهمیت این دست از قراردادها افزوده می‌شود، مفهوم آن تاکنون با نیازهای صنعت نفت و گاز تطبیق داده نشده و در مقابل، این صنعت از کاربردهای آن، دست­کم در کشور ایران، بی­بهره مانده است. به فرض انطباق آنها با فعالیت­های نفت و گاز، تشخیص ماهیت آن نیز همچنان در هاله­ای از ابهام قرار دارد و همواره این پرسش را به ذهن می­آورد که آیا ائتلاف استراتژیک، قرارداد خاصی در کنار سایر قراردادهاست یا ساختاری کلی است که انواع گوناگونی از قراردادها، زیرمجموعۀ آن قرار می­گیرد؟ بی­گمان با تحلیل ماهیت آن می­توان اهداف هم­گرایی و کارایی ائتلاف استراتژیک در صنعت نفت و گاز را نیز تبیین کرد. با توجه به مجموع بررسی‌های انجام­شده، می‌توان پذیرفت که قراردادهای ائتلاف استراتژیک دارای مفهوم و ماهیتی خاص و مجزا از سایر قراردادهاست اما حسب مورد باید بر فعالیت­های نفت و گاز تطبیق داده شود.

نویسندگان

جعفر نوری یوشانلویی۱؛ سمیرا غلام دخت  ۲

۱استادیار دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

۲دانشجوی دکتری حقوق نفت و گاز دانشگاه تهران

نشریه مطالعات حقوق انرژی- بهار و تابستان ۱۳۹۷