مقاله زیر که توسط آقای مهدی اخوان از دانشجویان دوره دکتری مدیریت قراردادهای بین المللی نفت و گاز دانشگاه امام صادق نوشته شده است و در شماره فصل زمستان 1393 پژوهشنامه اقتصاد انرژی ایران به انتشار رسیده است، به موضوع بسیار مهم قراردادهای ناقص می پردازد. نوع ورود نویسنده به مبحث و نتایج آن بسیار قابل استفاده است. در چکیده این مقاله آمده است:
قراردادی که برخی از جنبههای آن تصریح نشده باشد ناقص است. ناقص بودن قرارداد سبب کاهش اثر بخشی قرارداد میشود. قرارداد بیع متقابل دارای الزامات قانونی و قراردادی است که ناقص بودن قرارداد در برخی از این ابعاد مطلوب نیست. این مطالعه به بررسی این الزامات از سه جنبه زمان، هزینه و بازپرداخت در فازهای 2 و 3 میدان پارس جنوبی در دوره اجرای قرارداد میپردازد. نتایج نشان میدهد قرارداد بیع متقابل فازهای 2 و 3 میدان پارس جنوبی به دلیل هزینه مبادله زیاد، عقلانیت محدود طرفین، نااطمینانی، پیچیدگی و زمان بر بودن پروژه ناقص است و الزاما سبب اجرای کامل تعهدات اولیه نمیشود. از آن جا که در اقتصاد هزینه مبادله همه قراردادها ناگزیر ناقص هستند مکانیسمهایی برای جبران نقص درون قراردادها طراحی میشود. در ساختار قرارداد بیع متقابل این مکانیسم در قالب کمیته مشترک مدیریت طراحی شده که توزیع قدرت بین طرفین قرارداد در آن یکسان است و نمیتواند اجرای قرارداد را با قرارداد اولیه منطبق کند.