در سالهای پس از انقلاب، به ویژه پس از جنگ تحمیلی، توجه به سیاستهای کلان نفت مورد توجه جدی مسئولین قرار گرفت که تمرکز خاص بر آن را میتوان در سند چشمانداز صنعت نفت و گاز ایران در افق 1404 و سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری مشاهده کرد.
توجه به تولید صیانتی، حفظ مخازن، استفاده از منابع جایگزین، حفظ ظرفیت تولید، دستیابی به قیمتهای مناسب، جلوگیری از خامفروشی، تلاش برای راهاندازی پالایشگاهها و مراکز فراورش نفت و تولید فرآوردههای ارزشمندتر، توجه به مخازن مشترک و سعی در استحصال مناسب از این مخازن و … تنها بخشی از دغدغههای جمهوری اسلامی ایران در حوزه صنایع نفت و گاز بوده است.
الف) چشم انداز صنعت نفت و گاز ایران در افق 1404
چشم انداز صنعت نفت گاز ایران در افق 1404 به شرح زیر است (قابل دسترسی در سایت وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران.)
1- کاهش شدت انرژی کشور به کمتر از سه دهم. (معادل تن نفت خام به ازای هزار دلار تولید ناخالص داخلی به قیمت ثابت سال 2000)
2- حفظ جایگاه ظرفیت دومین تولیدکننده نفت خام در اوپک که مستلزم حفظ فاصله مناسب از نظر ایجاد ظرفیت تولید با سایر رقبای این جایگاه میباشد.
3- دستیابی به جایگاه دوم جهانی در ظرفیت تولید گاز طبیعی با توجه به ضرورت استفاده از مخازن مشترک.
4- دستیابی به جایگاه اول منطقه به لحاظ ظرفیت پالایشی به منظور ایجاد بالاترین ارزش افزوده از منابع هیدروکربوری کشور.
5- دستیابی به جایگاه اول منطقه از لحاظ ارزش تولید مواد و کالاهای پتروشیمیایی به منظور ایجاد بالاترین ارزش افزوده از منابع هیدروکربوری کشور.
6- نیل به جایگاه اول فناوری نفت و گاز در منطقه.
ب) سیاستهای کلی ابلاغی مقام معظم رهبری در بخش نفت و گاز (قابل دسترسی در سایت وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران.)
در سیاستهای کلی ابلاغی مقام معظم رهبری در بخش نفت و گاز به موارد زیر اشاره شده است.
1- اتخاذ تدابیر و راهکارهای مناسب برای گسترش اکتشاف نفت و گاز و شناخت کامل منابع کشور.
2- افزایش ظرفیت تولید صیانتی نفت، متناسب با ذخایر موجود و برخورداری کشور از افزایش قدرت اقتصادی، امنیتی و سیاسی.
3- افزایش ظرفیت تولید گاز متناسب با حجم ذخایر کشور به منظور تأمین مصرف داخلی و حداکثرِ جایگزینی با فرآورده های نفتی.
4- گسترش تحقیقات بنیادی و توسعهای و تربیت نیروی انسانی متخصص و تلاش برای ایجاد مرکز جذب و صدور دانش و خدمات فنی و مهندسی انرژی در سطح بینالمللی و ارتقای فناوری در زمینههای منابع و صنایع نفت، گاز و پتروشیمی.
5- تلاش لازم و ایجاد سازماندهی قانونمند برای جذب منابع مالی مورد نیاز داخلی و خارجی در امر نفت و گاز در بخشهای مجاز قانونی.
6- بهرهبرداری از موقعیت منطقهای و جغرافیایی کشور برای خرید و فروش، فرآوری، پالایش، معاوضه و انتقال نفت و گاز منطقه به بازارهای داخلی و جهانی.
7- بهینهسازی مصرف و کاهش شدت انرژی.
8- جایگزینی صادرات فرآوردههای نفت، گاز و پتروشیمی به جای صدور نفت خام و گاز طبیعی]]>